Ήταν αρχές Αυγούστου του 2014 όταν η γνωστή εκλειπτική ομάδα της Αστρονομικής Ένωσης Σπάρτης κάνει τις πρώτες σκέψεις για το ενδεχόμενο μετάβασης στις νήσους  Φερόε για την παρατήρηση της ολικής έκλειψης Ηλίου στις 20 Μαρτίου 2015. Για άλλη μια φορά τα στατιστικά του καιρού για την περίοδο της έκλειψης είναι αποθαρρυντικά, μιας και η πιθανότητα νεφοκάλυψης έφτανε στο ποσοστό του 85 %. Παρόλα αυτά ήταν μια ολική έκλειψη στην Ευρώπη, σε έναν προορισμό με σχετικά χαμηλό κόστος μετάβασης , αν λάβουμε υπόψη ότι οι επόμενες εκλείψεις θα ήτανε ορατές σε άλλες ηπείρους.

Μια άλλη πρόκληση ήταν και η πιθανή παρατήρηση του βόρειου Σέλας στην γειτονική Ισλανδία, η οποία θα είχε ορατή έκλειψη κατά 99,5% νοτιοανατολικά. Η αποστολή ξεκίνησε στις 14 Μαρτίου με προορισμό την Ισλανδία από 11 μέλη και ακολούθησαν άλλοι 3 στις 18 Μαρτίου στην Κοπεγχάγη ώστε να αναχωρήσουμε όλοι μαζί για τις νήσους Φερόε στις 19 Μαρτίου τα ξημερώματα.

Την πρώτη μέρα προέκυψε μία αναποδιά που τελικά μας βγήκε σε καλό. Ακυρώθηκε η πτήση από Κοπεγχάγη για Ισλανδία λόγω ισχυρών ανεμοστρόβιλων που επικρατούσαν στην Ισλανδία και από τις 13:00 που ήταν προγραμματισμένη η πτήση αναχωρήσαμε  στις 22:00. Η αποζημίωση μας ήταν ότι κατά την διάρκεια της πτήσης παρατηρήσαμε για μία ώρα περίπου ένα θαυμάσιο Βόρειο Σέλας.

Η παραμονή μας στην Ισλανδία ήταν τέσσερις ημέρες. Το φυσικό τοπίο της Ισλανδίας ήταν μοναδικό και πολύ ιδιαίτερο. Απίστευτες εναλλαγές τοπίου, από χιονισμένα βουνά σε παγωμένες λίμνες, αμέτρητοι καταρράκτες, ηφαίστεια, γεωθερμικές πηγές με θερμοπίδακες, με αποκορύφωμα την γλώσσα του παγετώνα και την λίμνη με τους πάγους.
Ήμασταν όλοι ενθουσιασμένοι αλλά το καλύτερο δεν το είχαμε δει ακόμα. Τις τρεις πρώτες ημέρες ο καιρός ήταν άστατος  και συνεχώς με νεφοκάλυψη όμως για την τέταρτη και τελευταία βραδιά μας τα προγνωστικά ήταν καλά στην περιοχή του Reykjavik όπου θα διαμέναμε. Τα μηνύματα που περνάμε από Έλληνες αστρόφιλους ήταν επίσης ενθαρρυντικά. Υπήρχε πρόγνωση για σέλας σε μεγάλη ένταση την συγκεκριμένη βραδιά λόγω της έντονης ηλιακής δραστηριότητας. Και όντως τα προγνωστικά επαληθεύτηκαν. Το φαινόμενο άρχισε να γίνεται ορατό πριν καλά καλά σκοτεινιάσει. Για   να αποφύγουμε την τοπική φωτορύπανση απομακρυνθήκαμε λίγο έξω από την πόλη σε ένα χιονισμένο λόφο.         

Στην αρχή το σέλας εμφανιζόταν και χανόταν με διάρκεια μερικών λεπτών. Ήμασταν όλοι  ενθουσιασμένοι και οι κάμερες είχαν πάρει φωτιά. Όσο πέρναγε η ώρα και σκοτείνιαζε όλο και πιο συχνά εμφανιζόταν το σέλας  σε όλα τα σημεία του ουρανού – πράγμα που είναι δυνατόν σε περιοχές νοτιότερα από τον αρκτικό κύκλο. Και ενώ νομίζαμε ότι τα είχαμε δει όλα γύρω στις 23:00 εμφανίζεται ένα έντονο σέλας προς το βορρά που έκανε την νύχτα μέρα.  Το πράσινο χρώμα του ήταν πια ξεκάθαρα ορατό με το μάτι όπως και η κίνηση του ήταν διακριτή. Ο μεγάλος χορός είχε ξεκινήσει, δεν πιστεύαμε στα μάτια μας αυτό που βλέπαμε. Ήμασταν προετοιμασμένοι, βάση αυτών που είχαμε ακούσει και διαβάσει, για παρατήρηση κυρίως χωρίς χρώμα όπως και η κίνηση να μην είναι διακριτή. Ο πρώτος στόχος είχε επιτευχθεί με το παραπάνω, απίστευτης και σπάνιας ομορφιάς φύση και παρατήρηση του σέλαος με έντονη δραστηριότητα. Τώρα μας έμενε να δούμε να γίνεται και η μέρα νύχτα, με παρατήρηση της ολικής έκλειψης.

Τα προγνωστικά για την ημέρα της έκλειψης ήταν απογοητευτικά. Πλήρη νεφοκάλυψη πολλών στρωμάτων και βροχή σε όλα τα νησιά ! Παρόλα αυτά η ομάδα δεν πτοήθηκε και έτσι φτάσαμε ενωμένοι πια στις νήσους το πρωί της 19 Μαρτίου. Η διαδρομή από το αεροδρόμιο  προς το Torshavn έγινε με βροχή, χαμηλή νέφωση και μικρή ορατότητα, κάνοντας δύσκολη την παρατήρηση του όμορφου φυσικού τοπίου. Παντού υπήρχαν τρεχούμενα νερά, αμέτρητοι μικροί καταρράχτες σε όλη την διαδρομή.

Την επόμενη το πρωί καθώς ξυπνήσαμε γύρω στις 5:30  διακρίναμε στον ανατολικό ορίζοντα μερικά μικρά ανοίγματα. Το αρχικό πρόγραμμα έλεγε να μεταβούμε δυτικά στην νήσο Vagar. Κάποιοι είπαν μήπως ήταν καλύτερα να μείνουμε στο σπίτι μιας και είχε καλή θέα στα ανατολικά, αλλά τελικά επικράτησε η άποψη να ακολουθήσουμε το αρχικό πρόγραμμα μιας και έως τώρα αυτό κάνουμε και δεν έχουμε χάσει καμία έκλειψη από τις 4 προγενέστερες. Επίσης η πρόγνωση έλεγε για άνοιγμα από τα δυτικά αλλά προς το μεσημέρι. Η διαδρομή έγινε μέσω ομίχλης και βροχής, η απογοήτευση και η γκρίνια άρχισε, κυρίως από τους πιο άπειρους. Οι περισσότεροι όμως είχαμε παρατηρήσει την έκλειψη στην Κίνα και την Αυστραλία με ίδιες ή και χειρότερες συνθήκες και ξέραμε πολύ καλά ότι ως την τελευταία στιγμή υπάρχει ελπίδα. Επιλέξαμε ως σημείο παρατήρησης ένα άνοιγμα με γρασίδι δίπλα στο χωριό Sandavagur, ένα από τα δύο σημεία παρατήρησης που είχε επιλέξει μήνες πριν ο Γιάννης Ευφραιμίδης, βάση του κατάλληλου αζιμούθιου με θέα την θάλασσα. Η βροχή δεν έλεγε να σταματήσει, κάποιοι ξεκίνησαν να στήνουν τον εξοπλισμό και στην συνέχεια να τον καλύπτουν με νάιλον σακούλες ενώ κάποιοι άλλοι παρέμειναν στα  αυτοκίνητα. Η πρώτη επαφή έγινε ενώ έβρεχε αλλά όσο πλησίαζε η ώρα της ολικότητας άρχισε σιγά – σιγά να ανοίγει μια τρύπα στα σύννεφα. Ο ήλιος εμφανιζόταν και χανόταν αναμεσά στα σύννεφα και έτσι παρατηρήσαμε αρκετές φορές φάσεις την μερικής έκλειψης. Λίγα λεπτά πριν την ολικότητα η τρυπά άρχισε να μεγαλώνει και τότε όλοι πιστέψαμε ότι θα την δούμε. 
Ένα μικρό συννεφάκι έμελλε να περνάει την ώρα που το 1^ο Diamond Ring έκανε την εμφάνιση του κάνοντας το θέαμα απόκοσμο. Μερικά δευτερόλεπτα μετά, ένα πανέμορφο λαμπερό στέμμα  εμφανίστηκε. Η Αφροδίτη φάνηκε στα ανατολικά και ο Ερμής δυτικά. Δεν το πιστεύαμε αυτό που βλέπαμε, ομολογουμένως το πιο όμορφο έως τώρα ηλιακό στέμμα που είχαμε παρατηρήσει. Οι μαγνητικές γραμμές και οι προεξοχές ορατές με γυμνό μάτι. Ένα μικρό συννεφάκι κάλυψε μερικώς το ηλιακό στέμμα λίγο πριν την τέταρτη επαφή, αλλά ο ήλιος εμφανίστηκε πάλι ένα δευτερόλεπτο πριν το 2^ο Diamond Ring. Λίγα λεπτά μετά τα σύννεφα επανήλθαν και η βροχή ξανάρχισε, αλλά τώρα δεν μας ένοιαζε καθόλου... Απ' ότι πληροφορηθήκαμε η περιοχή που επιλέξαμε για την παρατήρηση της έκλειψης, εμείς και άλλα 150 - 200 άτομα από τους 10.000 επισκέπτες,  ήταν η μοναδική από την οποία παρατηρήθηκε η ολικότητα χωρίς σύννεφα.

Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν την χαρά και την συγκίνηση όλων μας. Τέτοιες στιγμές αποτυπώνονται βαθιά στην μνήμη μας και μας κρατούν συντροφιά… μέχρι την επόμενη !!!

Φαρμακόπουλος Αντώνης

Η εκλειπτική μας ομάδα αποτελείται από τους :

Δημητριάδη Μυρτώ, Ευφραιμίδη Γιάννη, Καναβάκη Στέλλα, Μάρρα Νίκο, Παπαθανασόπουλο Κίμων, Παπασωτηρίου Λεωνίδα, Σούλτου Στέλλα, Τασιάκου Στεφανή, Τρεμούλη Νίκο, Φαρμακόπουλο  Αντώνη και Ψωμόπουλο Λάζαρο.